written by HaveYouSeenThisGirL
“Pardz, feb 14 na bukas.”
“Oo nga eh, independence day na! Hahaha!” nagtawanan kami ni PJ sa
laspag na joke na ginamit ko.
Kasama ko ngayon sa canteen ang bestfriend slash kababata kong si
Paul John or PJ for short, Pardz ang tawagan namin ewan ko nga ba kung paano
kami nauwi sa tawagang Pardz ee.
“Wala kang kadate?”
Tinaasan ko siya ng kilay at sarcastic slash pabirong sinabi ko,
“Wala ee, break na kami ng refridgerator namin.”
“Hahaha! Baliw ka talaga Pardz. Bakit wala kang kadate, wala bang
nagyaya?”
“Sus parang may magyaya sa pagmumukha kong ito.”
“Oh anong problema sa mukha mo? Cute ka naman ah?”
Kung hindi ko lang siguro siya bestfriend baka kinilig na ako at
napangiti pero hindi ee, napasimangot ako kasi syempre sinasabi niya lang yun
kasi nga bestfriend ko siya, “Sows, palibhasa bestfriend kita kaya binobola mo
ako. Pinapagaan mo lang loob ko ee.” -___-
Hindi naman kasi ako cute, maganda o kung anu pa man tipo ng babae
na mapapansin ng mga lalaki. Ako yung may tomboyish style, yung laging
naka-tshirt at never mong mapapasuot ng palda pwera na lang sa school uniform.
Ako yung babaeng laging nakarubber shoes at mahahalikan ang sahig pag pinasuot
mo ng sapatos na may heels. At ponytail girl ako, simpleng simple lang ang
pagmumukha ko na walang magtatangkang pumansin.
Hindi naman problema sakin na hindi ako kagandahan o anupaman, ang
tanging hiling ko lang na sa kabila ng sobrang kasimplehan ko ay mapansin ako
ng kaisa isahang taong gusto ko… pero sa tingin ko malabo yun.
Yung tao kasing gusto ko ay gwapo, varsity player ng campus,
matalino at higit sa lahat, maraming nagkaka-crush ditong mga babae mapa-ano
mang division. In short maraming magagandang babaeng nakapaligid palagi sa
kanya kaya ang tomboying tulad ko ay hindi niya matutuunan ng pansin kelanman.
Pero okay lang, kuntento na rin naman akong mapunta sa tabi niya
bilang bestfriend niya eh.
Yup, ang tinutukoy ko ay si PJ. Inlove ako sa bestfriend ko, how
cliché right? Well, ano pa ba magagawa ko, kahit ilang beses na akong
nakapanuod ng mga palabas sa tv o nakabasa sa mga fiction stories ng tungkol sa
hirap na dinadanas pag naiinlove sa bestfriend ay sa huli ay nainlove pa rin
ako sa bestfriend ko. Siguro isa lang din ako dun sa mga hopeless romantic na
umaasang baka sakaling makaalis ako sa friend zone na ito. Haaay.
“Huy! Natulala ka nanaman diyan Pardz!” nabalik lang ang thoughts ko
sa lupang ibabaw ng hampasin ako ng mahina ni PJ sa may likod ko.
“H-ha? Ah wala,” ano ba yan lutang nanaman ang isip ko -__-
Ini-switch ko na lang yung usapan sa kanya para hindi ako mapahiya sa
pagkatulala ko kanina, ”Ikaw ba pardz, ano balak mo bukas sa valentines?”
“Hmm… I want to date someone.”
“Ayeeeeeeeeeeee!!! Dume-date na si bestfriend, dalaga na siya bilog
na utot! Bwahaha!”
“Baliw!!!”
Inaasar ko siya para matakpan yung selos na nararamdaman ko. May
ide-date daw siya… Haay. Sino naman kaya? For sure maganda yung kadate niya,
baka yung isa dun sa mga cheerleader ng school na sumali din sa school pageant
last year… balita ko kasi may crush yun kay PJ at madalas nagkakatext silang
dalwa. Haay. Ang gaganda naman kasi ng mga nali-link sa kanya, nanliliit tuloy
ako.
“Ahaha! Joke lang pardz, oh ano ba balak mo sa date na yan? Paano ba
ang gagawin mo?”
“Actually pardz, wala akong idea. Nahihirapan nga akong mag-isip ee,
hindi ko alam kung ano ba ang gusto ng isang babae na gagawin ng isang lalaki
para sa kanya sa araw ng mga puso. Haay. Pardz, pwede magpatulong sayo?”
“Ha? Paanong patulong?”
“Kunwari ikaw yung special girl ko tomorrow.”
“Ehhhhhhhhhh? Joke ka ba! Kadiri lang ha! Eeew! Not in my dreams!”
sabay hampas ko ng pabiro sa kanya… kunwari nandidiri ako sa idea pero ang
tunay niyan ay kinikilig ako ng sobra. Sana nga ako na lang diba? Kaso “kunwari”
nga lang daw eh. >__>
“Ang arte nito! Kung maka-yuck ka naman pardz eh! Kunwari nga lang!”
“Psh. Osige na nga,” pagiinarte ko pero kinikilig talaga ako,
nagpipigil lang ako, “Oh kunwari ako nga, anong gagawin ko?”
“Kung bibigyan ba kita ng chocolates at flowers, kikiligin ka ba?”
“Pwede na din.”
“Anong pwede na din? Ano ba namang klaseng sagot yan pardz!”
naguguluhan niyang tanong.
“I mean… yeah, sweet yung chocolate pero kulang sa kasweetan yung
action mo. I mean kung special sayo yung girl you need to do something special
for her on a special day like tomorrow diba? Eh yung chocolates and flowers, I
don’t think ganun sila kaspecial since walang ka-effort effort yun… ang dali
daling bumili. Sus.”
“Eh anong gagawin ko?”
“Hmm… kung ako siguro yung special girl na yun, kikiligin ako kung
bibigyan mo ako ng mga rosas… kahit wag na yung chocolates, patatabain mo lang
ako eh. Tapos mas nakakakilig din kung pagkatapos ng klase, sa oras ng uwian ng
lahat ay susurpresahin mo ako sa pamamagitan ng pagaalay mo sakin ng kanta sa
may quadrangle with matching banners pa na nagsasabi ng mga nararamdaman mo
sakin.”
Pinipigilan kong wag mapangiti habang iniisip ko yung mga eksena sa
aking isipan… ang tunay niyan, hinihiling ko na sana ako na lang talaga yung
special girl niya at sakin niya gawin yun pero malabo ee, may iba na ata siyang
mahal.
“So ibig sabihin mo ba dyan na haranahin ko siya?”
Nginitian ko siya, ”Pardz, isa sa mga bagay na pedeng gawin ng
lalaki na sobrang nakakakilig ay haranahin ang isang babae ng buong puso niya.
Trust me, walang babae ang hindi kikiligin kung saka sakali.”
“Wow… nice idea pardz kaso…” napakamot siya ng ulo niya, “Sintunado
ako. HAHAHAHA!”
“Problema mo na yan pardz! Sayawan mo na lang ng “Sorry Sorry” ng
superjuniors!”
“Mag-isa ka!!!”
“Behlat! Goodluck na lang sayo bukas! Hahahaha!”
Nagbuntong hininga siya, “Haay, goodluck na lang talaga. Pero balik
tayo sayo pardz, di nga seryoso ka wala kang kadate?”
“Walaaaaaaaaaaaa.”
“Ako na lang, gusto mo?”
Kamuntik ng tumalon yung puso ko sa kilig pero syempre pinigilan ko
sarili ko. -___-
“Che. Inaasar mo lang ako ee. May special girl ka pang ide-date
tomorrow, remember?”
“Eh…” napakamot ulit siya ng ulo, ”Parang ayaw ko na ee, magba-back
out na lang siguro ako… baka kasi ma-reject lang ako.”
“Nyeee! You’re so gay pardz!” hinampas ko siya sa may balikat niya,
“If she’s really special to you, gagawa ka ng paraan para mapalapit sa kanya.
You’re the guy here pardz, you need to make a move before everything’s too
late. Eh ano kung may posibilidad na ireject ka ng babaeng ito, atleast nagtry
ka diba? Malay mo same rin pala nararamdaman niya sayo. Sige ka, habang nagaalinlangan
ka diyan baka nakuha na siya ng iba. Magpakalalaki ka nga pardz!”
“Siguro nga tama ka pardz… haay ewan.”
Haaay. Masokistang tunay, ayan si Yvee. Ayan ako. Ang tae ko lang
nuh? Ine-encourage ko pa siya dun sa babaeng gusto niya kahit may gusto ako sa
kanya. Ito lang naman ang role ko bilang bestfriend niya eh, ang makita siyang
masaya sa babaeng gusto niya kahit mamatay pa ako sa selos.
“Bahala na nga si batman, o sige pardz magta-time na. Balik na ako
sa classroom, kita na lang tayo mamayang uwian. Sabay tayo pag-uwi?” sabay tayo
niya sa upuan niya.
“Sure.”
***
Tuesday. Feb. 14.
Independence day.
Joke lang, Valentines day na nga at papasok ako ng school kung saan
maraming “red” at “hearts”, kung saan maraming “roses” na tinitinda sa may
labas ng school. Dadaan ako sa hallway na may mga babaeng kinikilig dahil may
mga nagpadala sa kanila ng roses, chocolates, letters at may ilang nanghaharana
sa kanila.
Ako? Eto nililigawan ang project ko. Bukas na kasi ang due date nito
at konti na lang ay matatapos na ako.
.jpg)
Dumaan na ang recess at lunch pero hindi ko nakita si PJ. Siguro
busy na yun dun sa special girl niya, ewan ko kung anong plano niya. Kung
susundin niya ba yung sinabi ko or magi-stick pa rin siya sa simpleng roses at
chocolates lang. Wala pa akong natatanggap na text sa kanya eh.
Pero siguro okay na rin itong ganto na hindi muna mage-exist ngayon
sa araw na ito sa buhay ko si PJ dahil sobrang malulungkot lang ako pag
binalita niya sakin yung mga bagay na ginawa niya para sa special girl niya.
Baka mamatay lang ako sa selos.
Nagpaka-busy na nga lang ako sa project ko at ilang mga school works
para hindi ko maisip na Valentines day ngayon. Nakaka-bitter lang ee. Bakit ba
kasi hindi na lang ginawang official holiday ang Valentines day para walang
pasok, atleast hindi ko nakikita yang mga PDA na mga taong iyan. Atleast hindi
ako napapaligiran ng mga red and heart shape stuff. Nakakabitteeeeeer. Achuchu.
“Maam excuse me lang po may aarestuhin lang po kami,” nabigla kaming
lahat kasi patapos na yung klase namin, last period na at mga 5minutes na lang
ay magbe-bell na nang biglang may grupo ng mga lalaking studyante ang kumatok
sa may classroom namin.
“Ha?” nagtataka yung teacher namin.
“Si Yvee Mendoza po, may ginawa po siyang malupit na krimen.”
Nanlaki naman yung mga mata ko. Ha? Anong ginawa ko? Nanahimik
kaluluwa ko tapos biglang may magsasabing may ginawa akong krimen? Baliw ba
sila? O__O
“Ha? Anong ginawa ni Ms. Mendoza?” nagtataka pa rin yung teacher ko,
pati yung mga classmates ko nagbubulungan na.
Yung mga seatmate at kalapit ko nga sa upuan ay nililingon ako at
tinatanong, ”Anong ginawa mo Yvee?”
“Aba malay ko,” nagkikibit balikat lang ako.
“Maam, nagkasala po si Yvee Mendoza sa pagnanakaw ng puso ng isang
binata kaya naman po humihingi kami ng pahintulot sa inyo na maaresto na namin
si Yvee Mendoza upang makulong na siya ng panghabambuhay sa piling ng binatang
iyon.”
“AYEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!!” yun na, BOOM,
nakakabingi na yung mga kaklase ko pati yung teacher ko na parang kinilig din
at tinawag ako.
“Ahaha! Mga kabataan talaga, osya Yvee Mendoza arestado ka daw.
Sumama ka na sa mga ito bago ka pa pwersahang dakipin.”
Medyo naguguluhan at nabibigla pa rin ako sa mga pangyayari pero sa
huli nagawa ko rin ligpitin ang mga gamit ko at ilagay sa bag ko at sumunod dun
sa mga lalaki sa may pintuan.
Actually kilala ko sila, yung iba kilala ko sa pangalan yung iba ay
sa mukha lang. Mga varsity player sila ng school.
Habang sumusunod ako sa kanila ay panay ang tanong ko kung sino ba
itong lesheng lalaking inaaresto daw ako. Ay ang korni niya ha, ninakaw ko daw
puso niya? Asows, ano ako murderer at nagnanakaw ng organs ng tao? Lels, ang
korni ko din. -___-
Pero di lang talaga ako maka-get over na may lalaking nagpapaaresto
sakin… at sinabing ninakaw ko daw ang puso niya. That means may gusto siya
sakin diba? Wow… sino kayang abnormal na lalaking panget ang taste ang
nagkagusto sa isang tulad kong tomboyin ang itsura? -___-
Ayaw naman sabihin sakin ng mga lalaking ito kung sino iyon, panay
ang sabi nila na “malalaman mo din”. Ampotek, pasuspense effect pa eh. -___-
Dinala lang naman nila ako sa may gitna ng quadrangle tapos iniwan
dun, sabi tumayo lang daw ako dun… yikes. Nakakahiya kaya nagsisilabasan na
yung mga studyante sa kani-kaniyang classroom at andito ako sa may gitna ng
quadrangle at parang tuod na nakatayo.
Yung mga lalaki ay nagpunta dun sa may chapel ng school namin na
nasa tapat ko, mga ilang meters ang layo sakin. Lahat sila nakapila in a row at
lahat sila mga varsity players ng campus at may mga hawak silang tig-iisang red
roses tapos sa dulo may isang lalaking nakatalikod na parang may hawak na
gitara.
NOW PLAYING: HARANA BY PAROKYA NI EDGAR
“Uso pa ba ang harana?
Marahil ikaw ay nagtataka
Sino ba tong mukhang gagong
Nagkandarapa sa pagkanta
At nasisintunado sa kaba.”
Biglang nagsimulang tumugtog yung gitara at narinig kong may
kumakantang lalaki… na… umm… sintunado.
At habang kumakanta ito ay yung mga lalaking nakapila ay isa isang
pumupunta sakin sa may gitna at nagaabot ng rosas.
Pagkaabot sakin ng rosas ay ngingitian lang nila ako tapos aalis na
sila. Napansin ko na sa bawat rosas ay may nakapulupot na papel.
Everytime inaabutan nila ako ay sinusubukan kong tanggalin yung
papel sa may rosas at binabasa ang nakasulat dun. Every rose is a word.
“Hi” ayan yung nakalagay sa first rose. Nasundan pa ito ng mga ilan
at binasa ko silang lahat forming into a sentence that almost made me cry.
“YVEE”
“ALAM”
“MO”
“BA”
“NA”
“MATAGAL”
“NA”
“KITANG”
“MAHAL”
“Meron pang dalang mga rosas
Suot nama’y maong na kupas
At nariyan pa ang barkada
Nakaporma’t nakabarong
Sa awiting daig pa’ng minus one at sing-along
Puno ang langit ng bituwin
At kay lamig pa ng hangin
Sa’yong tingin ako’y nababaliw, giliw
At sa awiting kong ito
Sana’y maibigan mo
Ibubuhos ko ang buong puso ko
Sa isang munting harana para sa ‘yo…”
Habang hawak ko yung mga rosas at mga papel ay halos mapaupo ako sa
may sahig habang nakatakip ng isang kamay ko ang bibig ko dahil nagpipigil ako
ng saya at pagkabigla habang dire diretso ang tulo ng luha ko. Tears of joy.
Dahil di rin nagtagal nung naubos na ang mga lalaki sa unahan, yung
kaisa-isahang lalaki na nakatalikod kanina ay humarap sakin.
“Hindi ba’t parang isang sine
Isang pelikulang romantiko
Hindi ba’t ikaw ang bidang artista
At ako ang iyong leading man
Sa istoryang nagwawakas sa pag-ibig na wagas
Puno ang langit ng bituwin
At kay lamig pa ng hangin
Sa’yong tingin ako’y nababaliw, giliw
At sa awiting kong ito
Sana’y maibigan mo
Ibubuhos ko ang buong puso ko
Sa isang munting harana para sa ‘yo…”
Si pardz, ginawa niya yung sinabi ko para sa special girl niya.
At hindi ko akalaing… ako pala iyon.
Buong akala ko isang magandang babae ang special girl na tinutukoy
niya, akala ko yung cheerleader na nakasali sa may pageant last year… akala ko
magandang babae pero… isang tomboying tulad ko lang pala…
Kung ito ay panaginip, pedeng wag muna akong magising? Pedeng
pa-extend pa ng ilang hours ang tulog ko? Ang sarap kasi sa pakiramdam eh.
“Pardz…” nung matapos na ang kanta ay lumapit siya sakin at medyo
nakatungo at kinakamot ang bandang batok niya, ”Pasensya ka na ah kung ang
panget kong kumanta, sabi ko naman kasi sayo eh sintunado ako. Ang kulet mo.”
“Pardz naman eh,” naiiyak pa rin ako at hinampas ko siya ng mahina
sa balikat niya kasi hindi talaga ako makapaniwala, “Jino-joke time mo nanaman
ako eh. Sasapakin kita tamo.”
“Yvee, tumatawa ba ako?” this time tinignan niya ako ng mataman sa
mga mata, “Seryoso ako. Matagal na akong may gusto sayo, ewan ko kung kelan ko
simulang naramdaman ito pero basta tuwing kasama kasi kita napaka-komportable
ko sayo at lagi mo akong napapangiti. Pag absent ka, pag hindi kita nakakasama
o nakikita ay hinahanap hanap ko ang presensya mo.”
“Akala ko yung cheerleader yung special girl mo… yung maganda…”
pinupunasan ko na yung mga luha ko at nararamdaman ko na lang na napapa-pout
ako sa mga pinagsasabi ko, “Bakit ako? Ang panget ko eh…”
“Maganda ka kaya… sa loob at labas. Yvee, maniwala ka sakin… mahal
kita. Pwede bang more than friends na lang tayo?”
“AYEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE.” hindi ko na namalayan na andami na
palang studyante sa paligid namin ang nananuod. Halos mamula na ako sa mga
nangyayari.
Pero sa kabila ng maingay na panunukso ng mga tao sa paligid namin
nangibabaw pa rin sa aking tenga ang mga sinabi niya.
“Yvee Mendoza, will you be my valentine from this day onwards?”
